Wdzięczność rodzi uczucie dostatku

Im więcej myślimy, czego nie mamy,
tym bardziej brak ogarnia nam świadomość.
Im więcej dziękujemy za to, co mamy – albo mieć będziemy
– tym silniej obfitość zaznacza swoją obecność.

Dostatek, dobrobyt, a nawet bogactwo to przedmiot zainteresowań wielu ludzi, stąd nic dziwnego, że Czytelniczki, które wybrały cytaty z moich książek sporo uwagi poświęciły właśnie temu tematowi. tematów. Dziś zatem w dalszym ciągu koncentrować się będziemy na postawach przybliżających nas do odczucia dobrobytu.

Nie to, co mamy, decyduje o świadomości dostatku,
ale to jak to postrzegamy, na czym się koncentrujemy.

Dlatego właśnie piszę o odczuciu dostatku, z naciskiem na odczucie.
Mamy wpływ zarówno na pomnażanie swoich dóbr jak i na budowanie w sobie właściwej postawy wspierającej te dążenia. Wczoraj pisałam o tym, że poczucie dostatku wzrasta wraz z dzieleniem się nim z innymi, dziś napiszę o innym zachowaniu budującym dostatek –  wdzięczności.

Gdyby tak zebrać wszystkie modlitwy, jakie ludzie kierują do Boga,  więcej byłoby pewno próśb niż podziękowań. Jakoś tak jest, że o Bogu przypominamy sobie w sytuacjach nadzwyczajnych, wtedy gdy jest źle albo gdy jest bardzo dobrze. A zważywszy,  że jakoś częściej zauważamy wyzwania życiowe oraz to, czego nie mamy, a rzadziej codzienną dobrą rzeczywistość i to, co mamy, Bóg słucha raczej czego nam brakuje.

Bóg Sobie poradzi, On ma poczucie obfitości. Jednakże nasze modlitwy wysłuchiwane są również przez nas samych, przez naszą podświadomość;  żale kierowane do innych ludzi, w których to dajemy upust swojemu poczuciu braku także. Co się w związku z tym dzieje? Nasze przekonanie o braku, ubóstwie czy choćby niedostatku umacnia się i coraz trudniej jest nam doceniać  to, co mamy…
O poczuciu dostatku nawet nie wspominam. U takich osób oczywiście go nie ma.

Jakże inaczej byłoby gdybyśmy dziękowali częściej, kilka, a nawet kilkanaście razy dziennie, zawsze wtedy, kiedy zauważamy choćby i oczywiste dobro.

Na jakość życia składa się raczej to dobro oczywiste niż nadzwyczajne i wyjątkowe dary.

To dach nad głową, wygodne łózko, ciepła woda w kranie, jedzenie w lodówce, ubrania w szafie na każda pogodę, miłe drobiazgi… Czy dziękujemy za to?

Od wielu lat dziękuję. I za to i za wiele innych darów, jak piękny poranek (zawsze jest piękny, bo zawsze można skoncentrować się na tym, co miłe), zapach wiatru czy uśmiech ludzi albo udane wystąpienie. To wszystko sprawia, że żyję w dostatku.

Wdzięczność i słowo dziękuje należy się również wielu ludziom z naszego życia. Nie zrobiliśmy tego wszystkiego zupełnie sami, choć lubimy tak mówić, a nawet myśleć. Zawsze jest ktoś, kto ma udział w naszym sukcesie czy w ogóle w naszym wygodnym życiu.  Więcej, nawet reżyserzy naszych nieprzyjemnych doświadczeń  mają swój wkład w  jakieś dobro. Obdarowując ludzi wdzięcznością, niczego nie tracimy, nie jesteśmy przez to mniej warci. Przeciwnie:

Dziękując innym,  wypełniamy wdzięcznością siebie i najbliższe otoczenie,
a to z kolei nie tylko pozwala czuć dostatek, ale również go przyciąga.

Nigdy nie byłabym tu, gdzie jestem, gdyby nie moja Mama, Ojciec, Babcia a także moja Teściowa oraz Córki. Duży wkład w to kim jestem mają wszyscy mężczyźni pojawiający się na mojej drodze, kilku nauczycieli, moje przyjaciółki, a nawet sąsiedzi. Wielki udział wzięli w nim Klienci i Czytelnicy moich książek, a także Ci Wszyscy, którzy bezinteresownie piszą mi dobre słowa. Do mojej dzisiejszej pozycji przyczynili się oczywiście moi Mistrzowie: Viktor Frankl, Stephan R. Covey, Wayne Dyer, Marianne Williamson, Susan Jeffers, Og Mandino i Henryk Skolimowski. I jeszcze….  setki Innych Ludzi.

Wszystkim bardzo dziękuję.

Słowo dziękuję łączy się nierozerwalnie z czymś dobrym, z zyskiem, zgodą, dobrą nowiną. Stąd im częściej używamy tego słowa, tym szczelniej nasza świadomość – i podświadomość – wypełnia poczucie obfitości.

Dziękuj dziś za wszystko. Powiedz kilku osobom, że jesteś im za coś wdzięczny.